De stilte voorbij.

Er is iets verschoven.

Tot nu toe leefde mijn werk in de schaduw. Rauw, ongezegd, weggeborgen. Maar er is iets opengebroken. Het gaat niet langer alleen om tekeningen laten zien. Het gaat om tevoorschijn komen. Dingen zichtbaar maken, ook als ze ongemakkelijk zijn. Ook als ze kwetsbaar voelen.

Er zit een nieuwe noodzaak in wat ik maak.
Een drang om te ontdekken wat lang verborgen zat, om vorm te geven aan wat ooit onuitspreekbaar leek.

Dit moment is een kantelpunt.
Van stilte naar vorm. Van terugtrekken naar aanwezig zijn.
Er komen exposities. Er komt ruimte.

En dit is pas het begin.